یادداشت اختصاصی دکتر فاطمه جعفری در باب اهمیت خودآگاهی در مددکاری اجتماعی

در مددکاری اجتماعی همیشه به خود آگاهی تأکید شده است. به دلیل نقش ویژه و حساسی که مددکاری اجتماعی در کار با افراد دارای مشکلات سخت و ویژه دارد. یک عنصر مهم در خودآگاهی این است که ما به عنوان مددکار اجتماعی نظام باورهای خود را بشناسیم و همان گونه که «کاترل» در سال ۲۰۰۳ بیان می کند اینکه ما زندگی را چگونه می بینیم، چقدر بدبین و یا خوش بین به زندگی هستیم. نوع باورهای ما متأثر از دوران کودکی و نوجوانی است، اگر ما در محیطی پرتتش و پر اضطراب رشد کرده ایم این مهم ممکن است در تعریف ما از زندگی تأثیرگذار باشد و یا اگر در محیطی ایمن رشد پیدا کرده باشیم ممکن است زندگی را یک «هدیه» در نظر بگیریم. ما مددکاران اجتماعی در برخورد با مراجعین بخشی از فلسفه زندگی خود را به معرض نمایش می گذاریم.

برخی زندگی را به مثابه چالش، جنگ، ستیز و تنازع در نظر می گیرند و یا به عنوان بار مسوولیتی که به آنها اضافه شده اما برخی زندگی را خوب و به عنوان یک هدیه و ادامه دار در نظر می گیرند و مهم است ما به عنوان مددکار اجتماعی در چالشهای خودآگاهی تعریف خود را از زندگی بدست آوریم و اینکه زندگی را چگونه تصویر می کنیم.

منبع: Skills for social work Andy Mantell,2013,Pp 23

فاطمه جعفری | دکتری مددکاری اجتماعی
پایگاه اطلاع رسانی مددکاران اجتماعی ایران